۱۸۸.خانه ام ابری است

ناودانها شر شر باران بی صبری است
آسمان بی حوصله ، حجم هوا ابری است
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
و سرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد : " خانه ام ابری است "

از قیصر امین پور

بعد نوشت: چند ساعت پیش حس میکردم احساساتم خیلی پیچیده و سنگین شده

بعد فکر کردم خب چرا این حس طراحی نکنم

بعد از کلی چونه زدن با خودم طراحی نکردم

اگه قرار بود احساس های سنگین بکشم

شاید الان بیشتر از ده هزار تا طراحی داشتم

و حتی می تونستم گالری بزنم!

اگه شعر مینوشتم

الان یه مثنوی داشتم

بعد نوشت ۲: 

دوستم بهم میگه نمی تونی از پسش بر نمی ای برای یاد گیری بیش از حد خشکی

انعطاف پذیری لازم نداری من که می بینی حرفه ای هستم خیلی سال کارم اینه

بی خیالش یه چیز دیگه رو انتخاب کن

یه نرم افزار خاص میگه

میگم می دونم انعطاف پذیری لازم ندارم می دونم دیر یاد میگیرم

ولی مهم نیست شاید اگه خیلی تلاش کنم قدرت بیشترم انعطاف پذیر نداشتنم جبران کن

میگه: نه ممکن نیست تجربه خیلی مهمه

منم قبول دارم که مهمه

ولی وقتی تصمیم گرفتم یاد بگیرم واقعا میخواستم پیشرفت کنم

هر زمان اضافه ای که در روز داشتم گذاشتم براش

نتیجه من با دو ماه و نیم تلاش جدی یعنی به حدی که پدرم در اومد

به جایی رسیدم که دوستم بعد از یک سال رسیده

ولی بهش نگفتم

چون می دونم سعی میکن دلسردم کن یا حاضر نیست باور کن که

پشتکار خیلی بهتر از استعداده

بعد نوشت ۳:

خیلی خوابم می اد ولی نمی تونم بخوابم شام دیر خوردم

مجبورم یکم بشینم

از فامیل بگم یه خانومی هست تقریبا هم سن هستیم

من این ادم دوستش دارم قبلا بعضی وقتها می نشستیم به حرف زدن

چند روز پیش دیدمش

سلام و احوال پرسی و از وضعیتش پرسیدم

هیچی خیلی ازم ناراحت شد که از وضعیت کار و زندگیش پرسیدم

من رک و روراستم کسی نیستم که تیکه بندازم خودش می دون

اگه از حالش می پرسم فقط بخاطر توجه و اینکه بفکرشم

ولی انگار حس میکن نقطه ضعف هاش از قبل بیشتر شده که سعی میکن خودش پنهان کن

می دونم این مکانیزم صحیح و طبیعی بدن انسان که سعی میکن ترس هاش مخفی کن

ولی اصلا کار درستی نیست هی حساس تر و ضعیف تر میشه

دیدم ناراحت شد بحث تموم کردم

توی مهمونی بعدی بهتر زیاد بفکرش نباشم که ناراحت نشه