معمولا خودم دوست ندارم چرا؟
چون همیشه میگم کاش انسان بهتری بودم
معلوم که کمالگرا هستم متاسفانه
ولی یک روزهایی هم هست بشدت خودم دوست دارم
از خودم خوشم می اد
زیر لب هر چند دقیقه یکبار لبخند میزنم
ته دلم قند آب میکنن
شاید بخاطر خودخواهی باشه یا هزار و یک صفت بد دیگه که میشه برای این کارم توصیف کرد
ولی برام مهم نیست
مهم اینکه از عمق قلبم خوشحال میشم
و حتی این حس اعتیاد آوره
مشتاقی به تکرارش
و اون کمک به آدم های دیگه هست
مخصوصا اگه بچه باشن
امروز ده کیلو گوشت برای 18 تا فسقلی گرفتم
مسول یتیم خونه انقدر خوشحال شد نمی دونست چی بگه
فقط میگفت ایشالله نیتت قبول باشه
ولی من نیتی نداشتم نذر نداشتم
میخواستم بچه ها خوشحال بشن
و تا چند ساعت آروم توی قلبم قند آب میشد
در همین حد دیوانه هستم
درباره این سایت